ahmet haşim

Sanat icin sanat anlayisini belirlemistir.Ortalikta kiyamet koparken o her seyden uzakta sanat yapmistir.

nam-ı diğer akşam şairi.

ayrıca iyi bir toplum gözlemcisidir. link

merdiven şiiri ile ününü yakalamış şairdir. şiirlerinde akşam ögesi büyük bir yere sahiptir.

ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden

o belde şiiri ünlüdür.

çok iyi denemeler yazmıştır bence dünya çapında denemeleriyle tanıtılması gerekmektedir.

genelde ahmet rasimle karıştırılır.

ağır, ağır çıkacaksın bu merdivenlerden, eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak, ve bir zaman bakacaksın semâya ağlayarak.

fecr-i ati edebiyatının en önemli sanatçısıdır. sembolizm akımının en önemli temsilcilerindendir. eserlerinde anlam kapalılığına önem verir. dili ağırdır. öz şiir anlayışını benimser. görüleni olduğu gibi değil, simgelerle anlatmaya çalışır. sözden çok müziğe önem verir. hayattan mutlu olamayam şair, eserlerinde karamsarlığı işlemiştir. eserleri: şiir: göl saatleri, piyale. gezi yazısı: frankfurt seyahatnamesi. fıkra-deneme-sohbet: bize göre gurebahane-i laklakan.

sular mı yandı? neden tunca benziyor mermer? gün batımını daha güzel nasıl anlatabilirsin ki?

döneminin en büyük şairlerinden biri olmak ona özgüven katmamistir. garip bi şey be şu sairlik. adam çirkin olduğunu düşündüğünden geceleri çıkmış dışarıya. geceleri görmüş işini. tüm merdiven çıkmalarıma eşlik ediyor "ahmet haşim misin lan sen hızlı çıksana!@#$%&+". çizgisini hiç bozmayan haşim gibi şairlere hastayım he

"acılar, gece çözülür." der. ne de güzel der.

fecr-i ati topluluğun en önemli sanatçılarındandır. şiirde musikiyi anlamın önüne çıkarmıştır. şiirlerinde sembolizmin ve empresyonizm in etkileri vardır. şekle önem vermemiş, serbets müstezadı çok kullanmıştır. bütün şiirlerini aruz ölçüsüyle yazmıştır.

karanfil --- spoiler --- yârin dudağından getirilmiş bir katre âlevdir bu karanfil, rûhum acısından bunu bildi! düştükçe, vurulmuş gibi, yer yer kızgın kokusundan kelebekler, gönlüm ona pervâne kesildi.. --- spoiler --- beni benden alır.

sadece geceleri dışarı çıkan çirkinimsi insan.

idealist şairler pek sevmezler imiş bunu. bi şiir vardı hatta karanfil şiirine diss gibi ama hatırlamıyorum şimdi. şiirin ana fikri "mahalle yanarken orospu saçını tararmış" idi.

sadece "frankfurt seyahatnamesi" adlı kitabını okumuştum yıllar evvel.

şöyle mükemmel bir iç muhasebesi vardır; "ardıma dönüp bakıyorum da dalımı kıran rüzgarları bile affetmişim ama kendime uzanamamış elim."

akşam şairi derler kendisine. yüzündeki yara izinden dolayı çirkin olduğunu düşünüp aynaya bile bakmayan, akşam onu kimsenin görmeyeceğini düşündüğü için sadece akşam dışarı çıkan ve bu yüzden güzellikten nefret eden bir şair. şiirlerinde her zaman "akşam" kavramına yer vermiştir.

vizerlerde hoca sormuştu bayağı bir yazmıştım azcıkta kendime benzetirim

aşkın bu karanlık gecesinde bülbül yine vahşi müterennim mecnûn'u terk etti mi leylâ? vahşî sesi firkat sesi sandım. aşkın bu karanlık gecesinde, hicrânımı duydum, seni andım, firkatzede bülbül gibi yazdım

heceye köylü vezni demiştir heyy yavrum şu an heceyle yazmayanı dövüyolar

gecelerin şairi be sınavda az aglatmadi anamizi

''kimi zaman hiç uyunmamış geceler ertesinde, pazartesiler cuma oluyor, cumalar pazartesi. aylar geçiyor, değişiyor mevsimler; hiç yaşanmamışlar gibi. oysa ne çok sene birikti ardımda. bilmiyorum ki, birikecek mi bir bu kadar daha? ardıma dönüp bakıyorum da, dallarımı kıran rüzgârları bile affetmişim ama, bir kendime uzanamamış elim. yastıklarım kuş tüyüymüş de, ağır gelmiş düşüncelerim. biriktirdiğim keşkeler, ardımdan bile söylenmeye yetermiş. bütün heveslerim, genellemelerin içinde yitip gitmiş. oysa ne çok cümlem vardı benim. her şeye inat, yüreğimi ısıtan ne çok hayalim. biliyorum, bu kadar kırılgan olmayı kaldırmıyor hayat. her tökezleyişte kendi içine saklanınca, sıvazlamıyor sırtını. pencere önü çiçekleri değiliz ki, anlayışlı bir el alıversin bir çırpıda içeri. hadi aldı diyelim, gün ışığı olmadan ne kadar yaşanır ki?''

geceye, denemelere ve atlara olan sempatisiyle kendime daha bi' yakın hissettiğim ulu şahsiyet. . "baharda şu atlara ne oluyor? bazı böceklerin ve kertenkelelerin, aşk mevsiminde, uzviyetleri zehirle dolduğunu biliyoruz. acaba bahar atların da mı kanını zehirliyor? senenin on bir ayı yumuşak başlı ve uysal olan at, bahar çayırından ağzına bir tutam ot alınca hassas, ürkek ve tehlikeli bir hayvana dönüyor. en uzak ufukların arkasından gelen en hafif bir kısrak kokusunu duyar duymaz, bahar güneşinde renkli tüyleri pırıl pırıl yanan güzel başın burun delikleri korkunç bir iştiha ile açılıyor, kulaklar huniler gibi dikiliyor ve genç kişnemeler, baharı bir fırtınanın gök gürültüleri gibi, yeşil ovalarda uzun uzun akisler yapıyor. aşk mevsimi müddetince, hemen bütün dört bacaklılar gibi bu zavallı asil hayvanın bir dakika rahatı yoktur. şükretmeli ki insan, böyle belirli bir aşk mevsimine tâbi değil! öyle olmasaydı, baharın kokuları havalara dağılır dağılmaz kuduracak insanın diş ve tırnaklarıyla yıkacağı medeniyete, her sene bahardan sonra yeniden başlaması lâzım gelecekti." not: (bkz: bize göre)

Siyah Kuşlar şiirinde şöyle birkaç dize vardır: "gurûb ü hûn ile perverde-rûh olan kuşlar kızıl kamışlara, yâkût âba konmuşlar; ufukta bir ser-i maktû'u andıran güneşi sükût ü gamla yemişler ve şimdi doymuşlar." sadeleştirdiğimizde ise: "gün batımının kanıyla ruhlarını doyuran kuşlar kızıl kamışlara, yakut suya konmuşlar; ufukta kesik bir başı andıran güneşi sükut ve gamla yemişler ve şimdi doymuşlar" Haşim, şiirde anlam aramak eti için bülbülü öldürmeye benzer der. Uzun uzun ne anlattığını düşünmek yerine sadece akşam güneşinin ardında süzülen kuşları her gördüğümde hatırlıyorum bu dizeleri gamla, şükürle ve keyifle.

Merdivenler şiirini duyduğum ve ezberlediğim gündeme beri kendime yakın hissettiğim yazardır. Lisenin kaçıncı senesi tanıştık kendisiyle hatırlayamıyorum. Ama tahmini 8-9 senedir kalbimde büyük bir yeri vardır.